Het bevallingsverhaal van Lidewij
Mijn naam is Lidewij, 31 jaar. Ik werk als creative producer en social media manager. En dit jaar voor het eerst mama geworden, van een prachtig meisje: Zoë-May. Tijdens mijn zwangerschap heb ik de Bevalwijzer complete bevalcursus (Cursus in 5 avonden) gevolgd bij lieve Manon. Ook heb ik een aantal boeken (zoals “Mama’en” van Nina Pierson) en de ervaringen van andere moeders gelezen. Ik wilde goed genoeg voorbereid zijn zodat ik wist wat ik kon verwachten en met enige kennis van zaken een goede keuze zou kunnen maken uit de verschillende scenario’s en mogelijkheden mochten die zich voordoen.
Ik was niet persé bang voor de bevalling, ik had er stiekem best wel zin in! Wij wisten niet of we een meisje of jongen zouden krijgen dus ik was vooral erg nieuwsgierig naar ‘wie’ er in mijn buik zat! Ik vond zwanger zijn echt heel leuk en had gelukkig ook best een fijne zwangerschap, met weinig kwaaltjes en geen last van gierende hormonen. Dus ik ging al best relaxed de bevalling in. Helaas was met 38 weken mijn bloeddruk ineens erg hoog, mijn lichaam vond het niet meer zo fijn om zwanger te zijn. Daardoor zou ik misschien ingeleid moeten worden. Daar zag ik wel echt tegenop omdat ik me een natuurlijke bevalling zonder fratsen had voorgesteld.
Wel wist ik dat ik heel graag (poliklinisch) in bad wilde bevallen. Dat warme water leek me een heerlijke, natuurlijke pijnstiller. Ik had m’n rustgevende ‘birth playlist’ al gemaakt op Spotify en de kaarsen zaten bij wijze van spreken ook al in m’n vluchtkoffer!
De bevalling verliep heel anders dan dat ik had verwacht
Tijdens een reguliere check bij de verloskundige werden we doorgestuurd naar het ziekenhuis met hoge bloeddruk. Ze wilden het toch nog een weekendje aankijken en zouden me daarna inleiden als de bloeddruk nog steeds hoog was.
Ons mopje had besloten dat ze er zelf ook wel klaar mee was, want op zondagmiddag braken gelukkig spontaan mijn vliezen. Spannend, het gaat beginnen! Omdat we medisch waren, zijn we meteen opgenomen in het ziekenhuis. Het hartfilmpje van de baby en mijn bloed en urine zagen er gelukkig allemaal goed uit.
Omdat mijn baarmoedermond nog niet genoeg verstreken was, kreeg ik daar medicijnen voor (om het rijpingsproces verder in gang te zetten). Langzaam begonnen de weeën steeds heftiger te worden. Poeh, pittig! De eerste centimeters gingen erg traag daardoor vond ik het echt heel moeilijk om in de ontspanning te blijven en het weg te puffen.
Pijnstilling
Op een gegeven moment, zo rond 3 centimeter, vond ik de pijn echt heel heftig. Ik was onwijs moe. Bij 3cm kreeg ik daarom een morfineprik met slaapmiddel maar helaas knalden de weeën er dwars doorheen. Slapen zat er dus niet in!
Na enkele uren heb ik met 5 cm de verlossende ruggenprik gekregen, wat een feest! Ik heb toen zelfs nog 2 uur kunnen slapen. Ik vond het best ingewikkeld om de motivatie te blijven vinden toen die eerste centimeters zo lang duurden. Wat mij tijdens de bevalling erg geholpen heeft is de loop die we tijdens de Cursus in 5 avonden uitgebreid besproken hebben met Manon. De actieve ontspanning bereiken en de bijbehorende ademhalingsoefeningen waren erg prettig. De steun van mijn vriend was ook erg fijn, Maar eerlijk gezegd zat ik ook lekker in m’n eigen bubbel. Maar toch zijn die lieve en steunende woorden heel fijn.
Toen ik om 8 uur sochtends wakker werd had ik ontzettende persdrang. En daar kwam dan gelukkig het verlossende woord: ik had volledige ontsluiting en mocht gaan persen! Het was nog even spannend want tijdens het persen daalde de hartslag van ons kindje en dachten ze zelfs even aan een keizersnede. Gelukkig ging het persen erg vlot, na een kwartiertje alles geven was ons kindje er. Dat moment waarop ons kindje op mijn borst werd gelegd was magisch. Wij wisten het geslacht niet dus het was echt een mega verrassing om die samen ter plekke te ontdekken. Gelijk tussen die beentjes gespiekt en JAAAA, wat leuk! Een meisje!
Het verliep dus allemaal heel anders dan ik had bedacht, haha! Maar ondanks dat het totaal anders is gelopen kijk ik er wel onwijs positief op terug.
Waar heb ik veel aan gehad tijdens de bevalling?
Loslaten: Het idee van mijn perfecte bevalling loslaten, de wens om het zonder pijnbestrijding te willen doen loslaten… Uiteindelijk is alles totaal anders gelopen dan gepland maar ik heb de hele bevalling als ontzettend positief ervaren. Ik voel me ontzettend sterk: wij vrouwen doen dit maar mooi!!
Visualisatie: Ik had een hele bijzondere visualisatie voor mezelf bedacht die me zou helpen bij m’n ademhaling en het focussen op de ontspanning. Tijdens een reis door Australië heb ik samen met mijn vriend een prachtige coastal walk gedaan langs de meest idyllische stranden rondom Sydney. Iedere keer wanneer er een wee kwam liep ik in gedachte weer een stuk van die coastal walk. Het zonnetje scheen, ik hoorde het ruisen van de zee en voelde de frisse wind op m’n gezicht. Het hielp niet altijd 
maar die mooie herinneringen brachten me een heel eind. Maar eerlijk is eerlijk: de verlichting kwam pas écht na die ruggenprik.
Inmiddels zijn we drie maanden verder en het gaat onwijs goed met ons! Ik kan echt oprecht zeggen dat ik er onwijs van geniet!
Foto’s blogpost: Gemaakt door Emma Peijnenburg en door Lidewij haar vriend
